κατοικάδιος

κατοικάδιος, -ον (Α)

ο κατοικίδιος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. «Σύνθ. εκ συναρπαγής» από τη φρ. κατ’ οἶκον. Η κατάλ. -άδ-ιος αντί -ίδ-ιος κατ' επίδρασιν τού κατ-οικ-άς, -άδος].